pagbabalik

• Ang Pagbabalik
• ni Jose Corazon de Jesus
• 
  
• Babahagya ko nang sa noo’y nahagkan,
• Sa mata ko’y luha ang nangag-unahan;
• Isang panyong puti ang ikinakaway,
• Nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan:
• Sa gayong kalungkot na paghihiwalay,
• Mamatay ako, siya’y nalulumbay!
• 
  
• Nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas
• Pasigaw ang sabing, “Magbalik ka agad!”
• Ang sagot ko’y “Oo, hindi magluluwat!”
• Nakangiti akong luha’y nalaglag...
• At ako’y umalis, tinunton ang landas,
• Nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak;
• 
  
• Lubog na ang araw, kalat na ang dilim,
• At ang buwan nama’y ibig nang magningning:
• Maka orasyon na noong aking datnin,
• Ang pinagsadya kong malayang lupain:
• Kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim,
• Ang nagsisalubong sa aking pagdating.
• 
  
• Sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok,
• Pinatuloy ako ng magandang loob;
• Kumain ng konti, natulog sa lungkot,
• Ang puso kong tila ayaw nang tumibok;
• Ang kawikaan ko, “Pusong naglalagot,
• Mamatay kung ako’y talaga nang kulog!”
• 
  
• Nang kinabukasang magawak ang dilim,
• Araw’y namimintanang mata’y nagniningning;
• Sinimulan ko na ang dapat kong gawin:
• Ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim;
• Nang magdidisyembre, tanim sa kaingin,
• Ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin.
• 
  
• At ako’y umuwi, taglay ko ang lahat,
• Mga bungang-kahoy, isang sakong bigas;
• Bulaklak na damo sa gilid ng landas,
• Ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag;
• Nang ako’y umalis, siya’y umiiyak...
• O, marahil ngayon, siya’y magagalak!
• 
  
• At ako’y lumakad, halos lakad takbo,
• Sa may dakong ami’y meron pang musiko,
• Ang aming tahana’y masayang totoo
• At nagkakagulo ang maraming tao...
• “Salamat sa Diyos!” ang nabigkas ko,
• “Nalalaman nila na darating ako.”
• 
  
• At ako’y tumuloy... pinto ng mabuksan,
• Mata’y napapikit sa aking namasdan;
• Apat na kandila ang nangagbabantay;
• Sa paligid-ligid ng irog kong bangkay;
• Mukha nakangiti at nang aking hagkan;

Para pang sinabi “Irog ko, paalam!”