Parabula ng Banga
"Huwag
mong kalilimutang ikaw ay isang bangang gawa sa lupa," ang tagubilin ng
Inang BAnga sa kanyang anak. "Tandaan mo ito sa buong buhay mo."
"Bakit madalas mong inuulit ang mga salitang ito, Ina?" ang tanong ng
anak na banga na may pagtataka.
"Sapagkat ayokong kalimutan mo ito. At ikaw ay nararapat na
makisalamuha lamang sa ating mga kauring banga." Kaya't sa buong panahon
ng kaniyang kabataan, itinatak niya sa kanyang isipan na siya ay isang banga na
gawa sa lupa. Hanggang sa makakita siya ng ibang uri ng banga. Nakita niya ang
eleganteng bangang porselana, sa isang makintab na bangang metal, at maging ang
iba pang babasaging banga.Tinanggap niya na sila ay magkakaiba. Ngunit hindi
niya lubos na maunawaan kung bakit hindi siya maaaring makisalamuha sa ibang
banga. Marahil, gawa sila mula sa iba't ibang materyal at iba-iba rin ang
kanilang kulay. May puti, may itim, may kulay tsokolate, at may dilaw. Sila ay
may kani-kaniyang kahalagahan. Hinulma sila nang pantay-pantay. Lahat sila ay
ginawa upang maging sisidlan o dekarasyon.
Isang
araw, isang napakakisig na porselanang banga ang nag-imbita sa kaniya na maligo
sa lawa. Noong una, siya'y tumanggi. Nang lumaon, nanaig sa kaniya ang
paniniwalang ang lahat ng banga ay pantay-pantay. Naakit siya sa makisig na
porselanang banga. Napapalamutian ito ng magagandang disenyo at matitingkad ang
kulay ng pintura. May palauting gintong dahon ang gilid nito. Kakaiba ang
kaniyang hugis at mukhang kagalang-galang sa kanyang tindig.
"Bakit wala namang masama sa paliligo sa lawa kasama ng ibang uri ng
banga. Wala naman kaming gagawing hindi tama," bulong niya sa sarili. At
sumunod siya sa porselanang banga at sinabing, "Oo, maliligo ako sa lawa
kasama mo. Ngunit saglit lamang, nais ko lang na mapreskuhan."
"Tayo na," sigaw ng porselanang banga na tuwang-tuwa. Sabay
silang lumundag sa lawa at nasarapan sa malamig na tubig. Nakadama sila ng
kaginhawahan sa mainit na panahon nang araw na iyon. Nang sila'y lumundag sa
tubig, lumikha ito ng mga alon. Ang porselanang banga ay tinangay papalapit sa
kanya. Kahit hindi nila gusto, bigla silang nagbanggaan nang malakas. Isang
malaking alon ang humampas mula sa gilid ng lawa. Lumikha ito ng napakalakas na
tunog.
Ang
porselanang banga ay nanatiling buo na parang walang nangyari. Ngunit ang
bangang gawa sa lupa ay nagkalamat dahil sa malakas na banggaan nila. Habang
siya'y nabibitak at unti-unting lumulubog sa ilalim ng tubig, naalala ng
bangang lupa ang kaniyang ina.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento